ΑΜΛΕΤ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Είναι ο τίτλος, ενός από τα πιο γνωστά και πιο δημοφιλή θεατρικά έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αλλά και το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα του έργου.

(Η τραγική ιστορία του Άμλετ, Πρίγκιπα της Δανιμαρκίας).

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στα πανεπιστήμια του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης το 1603.

Στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη, με Άμλετ τον Αλέξη Μινωτή.

Υπόθεση :

Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο νεαρός Πρίγκιπας Άμλετ, που έχει ίδιο όνομα με τον πατέρα του βασιλιά της Δανίας, ο οποίος πέθανε απροσδόκητα.

Ο θείος του νεαρού Άμλετ, Κλαύδιος ανεβαίνει στο θρόνο και παντρεύεται τη χήρα του αδελφού του, Γερτρούδη.

Ο Άμλετ είναι δυσαρεστημένος από την άνοδο του θείου του στο θρόνο, τον οποίο θεωρεί πολύ κατώτερο και ανάξιο σύγκρισης με τον πατέρα του και τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας του, Γετρούδη με τον αδελφό του νεκρού συζύγου της.

Ένα βράδυ, στους νυχτοφύλακες του κάστρου Ελσίνορ εμφανίζεται ένα φάντασμα, που μοιάζει στο νεκρό Βασιλιά Άμλετ, εξαφανίζεται όμως πριν ακούσουν το μήνυμα, που ήθελε να τους μεταφέρει.

Ειδοποιείται ο πρίγκιπας Άμλετ και το φάντασμα επανεμφανίζεται και του αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τον Κλαύδιο και τον διατάζει να πάρει εκδίκηση.

Ο Άμλετ σχεδιάζει να αποκαλύψει την ενοχή του Κλαύδιου παριστάνοντας τον τρελό.

Από την τρέλα του Άμλετ, έλκεται η προσοχή του Κλαύδιου και της Γετρούδη, που βάζουν τους Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρι, παλιούς συμφοιτητές του ‘Άμλετ, να τον παρατηρήσουν, για να βρουν την αιτία της τρέλας του.

Ο Πολώνιος βασιλικός σύμβουλος υποπτεύεται ότι αιτία της τρέλας του Άμλετ είναι η αγάπη του, για την Οφηλία, την κόρη του.

Ωστόσο, σε μια συνάντησή τους, όπου παρακολουθούνται, ο Άμλετ δε δείχνει να αγαπά την Οφηλία, καθώς της λέει να κλεισθεί σε μοναστήρι.

Ο Άμλετ σχεδιάζει να ανεβάσει μια παράσταση, που θα παρουσιάζει τον φόνο του πατέρα του, σκοπεύοντας να ξεσκεπάσει τον Κλαύδιο.

Κατά τη διάρκεια του έργου, ο Κλαύδιος Α προχωρεί.

Την κίνηση παρατηρεί ο Οράτιος, έμπιστος φίλος του ‘Άμλετ, κι ο Άμλετ αποφασίζει να εκδικηθεί, για το θάνατο του πατέρα του.

Ετοιμάζεται να σκοτώσει τον Κλαύδιο, αλλά τον βρίσκει να προσεύχεται και σκέφτεται, ότι αν τον σκοτώσει εκείνη τη στιγμή, ο Κλαύδιος θα πάει στον παράδεισο, κάτι που δεν του αξίζει.

Ωστόσο, όταν ο Άμλετ φεύγει ο Κλαύδιος αποκαλύπτεται, ότι δεν προσευχόταν, με μεγάλη ευλάβεια για κάτι.

‘Ο Άμλετ πηγαίνει να αντιμετωπίσει την μητέρα του. Ακούγοντας ένα θόρυβο πίσω από μια κουρτίνα, τείνει το σπαθί του και κατά λάθος σκοτώνει τον Πολώνιο, που κρυφάκουγε.

Φοβούμενος για την ασφάλεια του , ο Κλαύδιος στέλνει στην Αγγλία τον Άμλετ και μαζί, τους Ρόζεγκραντζ και Γκιντελστέρνζ, με εντολή να τον σκοτώσουν.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδίου ο Άμλετ ανακαλύπτει τη δολοπλοκία και οδηγεί στο θάνατο, τους δύο επίδοξους δολοφόνους του.

Το πλοίο τους πέφτει στα χέρια πειρατών αλλά ο Άμλετ πληρώνοντας λύτρα, τελικά, αφήνεται ελεύθερος.

Γεμάτη θλίψη η Οφηλία τρελαίνεται και πνίγεται σε ένα ποτάμι. Από τη Γαλλία επιστρέφει γεμάτος οργή ο Λαέρτης, γιος του Πολώνιου κι αδελφός της Οφηλίας.

Ο Κλαύδιος πείθει το Λαέρτη, ότι ο Άμλετ είναι υπεύθυνος για το θάνατο του Πολώνιου και με την επιστροφή του ‘Άμλετ στη Δανία, στοιχηματίζει, ότι ο Άμλετ μπορεί να νικήσει στη μάχη το Λαέρτη.

Η μάχη όμως είναι στημένη : το σπαθί του Λαέρτη έχει δηλητήριο, όπως και το κρασί στο ποτήρι του ‘Άμλετ.

Κατά τη διάρκεια της μάχης, η Γερτρούδη πίνει από το δηλητηριασμένο κρασί και πεθαίνει. Ο Λαέρτης καταφέρνει να τραυματίσει τον Άμλετ, αλλά λαβώνεται από τον ίδιο. Προτού ξεψυχάει, αποκαλύπτει το σχέδιο δολοφονίας του Κλαύδιου, εναντίον του Άμλετ.

Ο Άμλετ πριν αφήσει την τελευταία του πνοή από το δηλητήριο καταφέρνει να σκοτώσει τον Κλαύδιο.

Στη σκηνή καταφθάνει ο Φόρτινμπρος ένας Νορβηγός φιλόδοξος πρίγκιπας που έρχεται εναντίον της Δανίας, με το στρατό του.

Ο Οράτιος αφηγείται όσα έχουν συμβεί κι ο Φόρτινμπρος διατάζει να αποδοθούν τιμές, στο νεκρό Άμλετ.

Στο έργο, ο Πρίγκιπας ‘Άμλετ έχει μακράν τη μεγαλύτερη παρουσία, ακόμα και σε σύγκριση, με άλλα έργα του Σαίξπηρ.

Μια άποψη θέλει τον Άμλετ να αναζητά την αλήθεια, ώστε να είναι σίγουρος ότι πραγματοποίησε την εκδίκηση που επιθυμούσε ένα φάντασμα, που ισχυρίστηκε πως ήταν το πνεύμα του νεκρού πατέρα του.

Βρίσκει συνεχώς προφάσεις, για να χρονοτριβήσει να φέρει το έργο του εις πέρας, και αυτό του στοιχίζει την ζωή του.

Πηγές :

* Άμλετ (Ταινία, 1948) – Τραγωδία εκδίκησης. Δραματικό είδος που επικεντρώνεται στην εκδίκηση.

* Βικιπαίδεια.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος